Van kinderfiets naar grote-mensen-motor
En dan ruil je de beginnersfiets in.
Na 8 maanden en 3500 kilometer komt er een zwaardere motor. Veel geleerd op mijn Kawasaki Z650! Lekker wendbaar was 'ie, maar ook een koppelrijke stuiterbal. Mijn nieuwe BMW F900R heeft meer vermogen en rijcomfort, fijn voor lange afstanden.
Maar met proefrijden in de polder heb ik niet gemerkt dat deze motor, als het iets spannender wordt, wat anders vraagt dan mijn Kawasakietje. Die had ik inmiddels aardig onder controle, en met een zithoogte van 79 centimeter had 'ie de perfecte kabouterafstelling.
Op de bmw kan ik - zelfs met verlaagde buddy - maar nèt met de voeten bij de grond, hij weegt zo'n 30 kilo meer en is 250 cc zwaarder; kort draaien en wegrijden op hellingen kost me ineens weer moeite. Die nieuwe motor voelt even als een stapje terug.
Oefenen in de Eifel
Op een mooie zaterdag in september rijden we naar de Duitse Eifel voor een beetje bergtraining. Voor mij dan... Man weet na 35 jaar wel hoe het moet. In het najaar gaan we bergen beklimmen in Spanje. Ik wil die motor goed onder controle krijgen.
Na de lunch sta ik heuvelopwaarts klaar om de weg op te draaien. Gas geven, koppeling op laten komen, voetrem los, en de bocht indraaien... Not.
Verkeerde verhouding. Te veel rem, te weinig gas. Ik voel het mis gaan. De motor slaat af en daar ga ik: in slow motion richting wegdek. Daar liggen we. F***!
Er staan twee jongens langs de kant van de weg. Gaat het? Top. Een mega deuk in mijn ego, dat wel.
Man komt teruggereden, een voorbijkomende motorrijder stopt spontaan en samen hijsen ze mijn motor overeind. Koppelingshendel gebroken en kapotte richtingaanwijzer: € 200 schade. Suf ongeval, zeg! Zoiets als met skiën probleemloos de berg afvliegen en dan je been breken in de wachtrij bij de lift.
Thuis maak ik direct een trainingsafspraak bij mijn oude rijschool; even terug naar de basis.
Motorrrijles: terug naar de basis
"Maar jij hebt je rijbewijs toch al?" Jazeker, maar een beetje aanvullende training kan helemaal geen kwaad. "Dat doen er wel meer, hoor", bevestigt Arjan. Ik heb toch wat onzekerheid overgehouden aan het omvallen in Duitsland. Rijden gaat prima, zolang er maar niets onverwachts gebeurt, en die hellingen hè... Arjan zegt diplomatiek: "voor een meer ervaren rijder is deze motor makkelijker te handelen." De twijfel slaat even toe. Toch te snel die grote schoenen aangetrokken? Welnee, dit gaat lukken!
Tijdens de training hamert Arjan erop dat ik veel meer vooruit moet kijken, naar waar ik naartoe wil, niet naar waar het dreigt mis te gaan, vlak onder me... Dat helpt.
Want wat gaat er mis als mijn motor omvalt? Niet goed rechtop blijven zitten en mijn ogen naast me op het wegdek richten. Je motor gaat waar jij kijkt!
Dat is een zwak punt, met de AVB-oefeningen al: naar de pionnen onder me kijken bij het achtjes rijden. Niet doen. Kijk waar je heen wilt!
Weer les nemen: waarom zou je dat doen?
Gewoon omdat het kan. En omdat je nooit uitgeleerd bent. En omdat het helpt wanneer je het vertrouwen in je rijkunst even kwijt bent.
Na het halen van je rijbewijs ga je pas leren rijden. Tegen de tijd dat ik leerde motorrijden had ik veel levenservaring ;) maar minder jeugdige onverschrokkenheid. Ik zie risico's en houd daar bewust en onbewust rekening mee. Niet verkeerd, maar soms werkt het tegen me.
Dus ja, af en toe even terug naar de basis, mijn vertrouwde instructeur die weer even meekijkt. Dat helpt mij enorm.
Herken je dat? Hoe ga jij ermee om? Ideeën zijn welkom, laat een reactie achter.
***
Reactie plaatsen
Reacties