De afgelopen weken troffen we de laatste voorbereidingen voor onze motorreis door Andalusië. Onze motoren zijn twee weken geleden in de vrachtwagen naar Malaga vertrokken en staan verderop op ons te wachten. Mijn Polarsteps travel-tracker staat aan voor ons dagelijks reisverslag.

Van Malaga naar Alozaina - 160 km

AP7 - A397 - A366

Twintig minuutjes met de taxi, dan zijn we bij de loods. Helm en motorkleding zijn in de motorkoffers meegekomen, ideaal! Even omkleden en om half 12 rijden we Malaga uit over de AP7.

Het is best druk. Deze 4-baansweg richting Marbella heeft veel opritten zonder invoegstrook, bushaltes, en lange rijen auto's die met 80 voorbij rijden. Pittige start voor deze beginner.

A397 - strak asfalt

Na een uurtje rijden is daar de A397 richting Ronda, een prachtig stuk asfalt met mooie lange bochten.

Het eerste stuk is er nog vrij veel verkeer. Spanjaarden die de weg kennen rijden hier als de brandweer, en hebben er geen moeite mee hun voorganger lekker op te duwen, of in te halen op onoverzichtelijke punten. Onrustig. Vind ik dan, ik zit er nog niet lekker in. Man heeft er geen last van.

Ronda

We klimmen langzaam naar 750 meter hoogte. Daar ligt Ronda, met zijn iconische boogbrug over de Guadelevin-kloof. Als je tijd hebt, of wil nemen, is die prachtige oud-Moorse stad een bezoek zeker waard. Wij richten ons deze week vooral op motorrijden en laten de culturele uitstapjes voor een volgende reis.

Langs de Sierra de las Nieves

Na Ronda wordt het rustig op de weg. Langs de rand van de Sierra de las Nieves rijden we; wat een natuurschoon!
De A366 leidt ons naar Alozaina. Het laatste uur is fijn rijden.

Casa Rural in Alozaina

We checken in bij Casa Rural Del Rio. Op maandag is in dit dorpje niet veel open. Onze gastheer verwijst ons in goed Engels naar een eenvoudig hostelrestaurantje voor een prima lasagne.

Dag 2 - 182 km

Rondrit Sierra de Grazalema

A366 - A374 - A372 - A2300 - CA9104

Vandaag doen we een rondje Sierra de Grazalema. We rijden lekker zonder bagage, want we blijven nog een nachtje in dit dorpshotel. 
Bij het kleine tankstation aan de rand van het dorp tankt een medewerker de motoren vol voor ons; die service is hier nog heel gewoon. 

We nemen weer de A366 omhoog richting Ronda, wat een fijne weg! De A2300 gaat naar Zahara de la Sierra. Het dorp ligt tegen de berg op gebouwd, met uitzicht over het stuwmeer Embalse de Zahara-el-Gastor. Het water staat laag. 

Omhoog naar Puerto de las Palomas

We stellen de navigatie in op een route dwars door het park en starten de klim van ruim 800 hoogtemeters naar Puerto de las Palomas. Het stijgingspercentage is 6%, goed te doen. Aan de dalkant liggen 40 centimeter hoge betonblokken als afbakening langs de rand van de weg, verder is het uitzicht over de vallei bijna de hele klim open. Spectaculair, en hóóg!

Vlak voor de top steekt een groepje berggeiten op hun gemak de weg over en verdwijnt tussen de betonblokken door langs de steile helling naar beneden.

Op Puerto de las Palomas stoppen we even en genieten van het uitzicht over de omgeving. Hier op 1357 meter hoogte is het 11 graden. Geen mens te bekennen. Hoog boven ons cirkelt een grote groep roofvogels.

Van Puerto de las Palomas naar Grazalema

We rijden rond de punt om aan de andere kant de afdaling naar Grazalema in te zetten. Om de bocht nog veel meer berggeiten op de weg en langs de helling. We rijden heel langzaam voorbij. Ze blijven roerloos staan. Ik ben in de verleiding te stoppen voor een foto - ze zijn zó dichtbij! - maar vermoed dat ze het dan op een lopen zullen zetten. Te veel gedoe ook, stoppen op de helling en pielen met de camera😊

De weg omhoog was open en rotsachtig, aan de andere kant rijd je door de bossen omlaag. Van deze Sierra weten we dat het hier wél zo nu en dan regent; prachtig groen is de afdaling. Ieder nadeel heb z'n voordeel;)

We hebben de berggeiten nog nauwelijks achter ons gelaten als om de volgende bocht de hele weg wordt ingenomen door schapen! We wachten tot ze voorbij zijn, de herder sluit de rij. Mooi leven, in dit prachtige gebied een beetje achter je schapen aan wandelen.

Grazalema

Grazalema is een van de typerende witte dorpjes in de streek. In de zomer een populaire start voor wandelroutes. Nu is het er stil, maar op het plein is een cafeetje open voor café con leche en een flink stuk huisgemaakte worteltaart. 

De zon schijnt nog als we om 5 uur terug komen in Alozaina. Thuis is het al donker, hier hebben we lekker nog een uurtje daglicht. Het is 17 graden, we nemen een biertje op het terras!

Dag 3  - 276 km

Van Alozaina naar Guadix

A357 - MA5407 - A7300 - A344 - A3226

Na het ontbijt laden we de bagage op de motoren. Het is zonnig en 18 graden. Even tanken en op weg naar Guadix; een kleine 300 kilometer te gaan vandaag.

Olijfbomen en nog eens olijfbomen

Tussen Alozaina en Mollina is het landschap wat minder indrukwekkend. Veel bedrijvigheid: kaasproducenten, steenfabrieken, olijvenverwerkers, spoorwegen; alles wat de Andalusische economie draaiend houdt. Zoals door de hele provincie heen ook veel olijfgaarden, maar na Mollina zie je niet anders meer, zo onvoorstelbaar veel!

Prachtige oude bomen zien we, boordevol vrucht. De oogsttijd begint; hier en daar liggen al netten onder de bomen. De heuvels met de opkweek van stekjes lijken wel militaire begraafplaatsen; op afstand zie je alleen lange rijen met witte plastic pijpjes die als bescherming rond de jonge olijftakjes staan.

Regen in Rute

We rijden door Rute, het heeft er geregend. Wat zullen ze daar blij mee zijn! Het gebrek aan regen is hier inmiddels wel een dingetje. De waterstand in meren en rivieren is laag, in Malaga mag al geen water meer worden verspild aan auto's wassen en tuinen besproeien.

Na Rute slaan we af om een stukje Sierra de las Subbéticas mee te pakken. Het is er, zoals in de hele regio, zó ruim en rustig. Toch is het hele gebied gecultiveerd; ook hier olijfgaarden van in het dal tot hoog tegen de hellingen op. Het miezert, en hoewel het nog 16 graden is voelt het frisser aan door een stevige wind.

Zonnige aankomst in Guadix

Langs indrukwekkende rode rotspartijen rijden we aan het eind van de middag op Guadix aan. De zon schijnt weer en het is een aangename 18 graden. Hotel Yit Abentofail ligt in een voetgangersgebied in het oude centrum. De motoren parkeren we op het afgesloten privé-parkeerterrein om de hoek.

2 nachten op 1 plek is relaxt reizen

Ook hier blijven we twee nachten. Les 1 van onze vorige reis: elke dag naar een nieuwe plek is best intensief reizen. Even je tas uitpakken en je zooi een dagje achterlaten is heel lekker. Dit werkt goed, zo!

Dag 4 - 228 km

Alto de Velefique en Tabernas-woestijn

A92 - N340a - AL3102 - A1178

Guadix

Guadix is met zo'n 20.000 inwoners een stuk groter dan de dorpjes die we de afgelopen dagen aandeden. Een leuke plaats voor een stadswandeling langs de kathedraal, monumentale panden en de grottenwijk. 

Het landschap eromheen heeft veel weg van gebieden in Noord-Amerika zoals we ze uit films kennen: woestijnachtig, met rode rotskammen. Verderop ligt de Tabernas-woestijn, waar spaghetti-westerns zijn opgenomen.

We nemen een stukje snelweg: de A92 loopt door de vlakte richting Almeria. Links de Sierra de Baza, rechts de noordkant van de Sierra Nevada, ertussenin veel windparken. Ook hier bijzonder weinig verkeer, het is relaxt rijden. Op de hogere toppen rechts ligt wat sneeuw. Hier beneden is het 22 graden.

Tabernas-woestijn

Bij Tabernas gaan we de snelweg af. We stoppen bij een tankstation en vergapen ons aan de omgeving: je waant je in het Wilde Westen. Hier ligt de laatste halfwoestijn van Europa.

Even tanken - alwéér, ik heb een tank van maar 13 liter. De Harley van de pompmedewerker staat voor de deur. We voelen de connectie, maar zijn Engels is net zo goed als ons Spaans, dus van een gesprek komt het niet. Safe travels wenst hij ons wel, als we wegrijden.

We passeren het Hollywood themapark waar de sets van westernfilms zijn nagebouwd: een toeristisch dagje uit. Wij slaan een beurt over, hoewel ook hier niet veel volk te ontdekken is. Toptijd om te reizen!

Alto de Veléfique

Voorbij Veléfique gaan we omhoog; gemiddelde stijging van 6%, met uitschieters van 15%. Wat een geweldig traject! De haarspeldbochten kronkelen omhoog op weg naar de top op 1820 meter. Deze weg is speciaal voor ons aangelegd; één verdwaalde motorrijder komen we tegen...

Aan de andere kant dalen we af naar Bacares. Het dorpscafé is goed bezocht en serveert een lekkere hap eten.

Dan nog een laatste klim naar Collado del Ramal op 1692 meter. Op de afdaling komen we een auto tegen. En nog één...  4 in totaal! Dat is schrikken ;)

Dag 5 - 207 km

Van Guadix naar Segura de la Sierra

N342 - GR7100 - A315 - A32

Een regenachtige dag

'Neem altijd je regenpak mee' was les 2 van onze vorige motorreis. Kwam goed van pas vandaag!💧

Het miezert in Guadix als we in noordelijke richting vertrekken, op weg naar het Parque Natural de las Sierras de Cazorla, Segura y Las Villas, zo'n 200 kilometer verderop. We hebben een appartementje geboekt in Segura de la Sierra, op 1200 meter hoogte. De binnenjassen hebben we vast in onze pakken geritst.

Er is regen voorspeld op ons traject voor vandaag, en het ziet er niet naar uit dat we die kunnen omzeilen.

We rijden over de GR7100, een kilometerslange, kaarsrechte weg dwars door een savanne-achtige vlakte. Naaldbomen aan beide zijden van de weg geven wat beschutting tegen de pittig frisse wind.

De A315 voert ons daarna door spectaculair rotsgebied en langs de Embalse del Negratin, een 20 km lang stuwmeer met een indrukwekkende dam.

Het is dan nog zonnig en droog, maar verderop hangt een gitzwarte lucht, die onwaarschijnlijk mooi contrasteert met het geel en rood van de rotsen, maar die wel een partij ellende over ons gaat uitstorten.

We trekken onze regenpakken aan en passen de geplande route een beetje aan. De A319 dwars door de bergen komt morgen wel.

Nog even doorbijten

Bij Peal de Becerro kiezen we voor de lager gelegen snelweg A32. Er waait een gemeen koude wind, het regent soms flink, op hoger gelegen delen van de weg rijden we door de laaghangende bewolking en de temperatuur zakt tot 8 graden. Een warm bakje koffie zou wel lekker zijn, maar langs heel die A32 is geen pompstation te bekennen. Best afzien, maar binnen een uur zijn we op bestemming.

Café con leche

Met nog 35 kilometer te gaan is daar ineens een pompstation met truckerscafé. Toch maar even lekker opwarmen. We bestellen een café con leche voor € 1,30 en intussen komt de zon door. Na het tweede bakkie is de lucht helemaal helder. Regenpakken uit en opstappen voor het laatste stukje.

Segura de la Sierra

Het kasteel bovenop de berg, met het witte dorp eronder tegen de bergwand geplakt, is op grote afstand te zien. Dáár moeten we zijn, het is nog een beste klim. De laagstaande zon weerspiegelt in het natte wegdek, maar we zijn er bijna!

We checken in bij ons appartementje. Er is een grote parkeerplaats voor de deur, maar we mogen onze motoren beneden in de privégarage zetten, tussen de voorraad stookhout en de kinderfietsjes:) Heel fijn!

Het is stil in het dorp. Toerisme vind je hier vooral in de zomer. Er is een kleine supermarkt die een paar uur per dag open is, en je kunt kiezen uit twee restaurantjes, maar meer hebben we ook niet nodig.

Dag 6 - 102 km

Parque Natural de las Sierras de Cazorla, Segura y Las Villas

A319

Rondje Sierra de Cazorla vandaag. Er is ons een koude maar mooie dag beloofd. Wintersportgevoel: friskoud en zonnig. Heerlijk!

Parque Natural

Het hele natuurgebied is ruim 200.000 ha groot. Zo indrukwekkend mooi! We voelen ons nietig, in deze overweldigende natuur.
Bij Tranco rijden we over de stuwdam naar de andere kant van het meer. De Quadalqivir, die een stukje verderop bij Cazorla ontspringt, stroomt daarachter verder, zo'n 600 kilometer naar Cadiz.

We nemen de A319 in zuidelijke richting langs het stuwmeer. In deze omgeving valt duidelijk wél zo nu en dan regen, en in de winter soms sneeuw; het is hier prachtig groen. Veel naaldbomen, en loofbomen in uitbundige herfstkleuren.

Het is een mooie weg om te toeren en van de omgeving te genieten. Voor spannende bochten en spectaculaire hoogteverschillen moet je andere wegen kiezen.

Winter

De campings liggen er verlaten bij, caravans en huisjes zijn ingepakt in plastic zeilen. Het is winter. Perfect als je rustige wegen zoekt. Keerzijde is dat buiten het seizoen veel gesloten is, iets om rekening mee te houden als je gaat toeren; neem eten en drinken mee, er zijn veel mooie plekken voor een picknick.

In Coto Ríos is een restaurantje open. Het is er druk. We hebben geen reservering, maar er is nog plaats in de tent. Veel restaurants bouwen in de wintermaanden een tent aan, als rookhok. Of voor extra zitplaatsen, zoals hier. 

Geen massatoerisme hier

Dit is Spanje! Hier geen friet van Piet. Ook geen Engels overigens, maar met onze drie woorden Spaans en de hulp van Google translate komen we een heel eind. We eten een heerlijk 3-gangen menuutje met drankje en koffie, en rekenen € 44 af.

Na de lunch rijden we terug, gewoon langs dezelfde prachtige weg. Dat is genoeg voor vandaag. Als je een volle dag neemt kun je een hele ronde maken en over de A317 terugrijden.

Dag 7 - 222 km

Van Segura de la Sierra naar Peligros (Granada)

A319 - C328 - A401 - N323a

Tussen half 8 en 9 uur volgen we het schouwspel van de opkomende zon. We zitten hier bovenop de berg eerste rang. In het dal onder ons ligt een dikke witte wolkendeken, alleen de punten van de bergen eromheen steken erbovenuit.

We zijn een kleine 400 kilometer van Malaga. Dat traject verdelen we over vandaag en morgen. Het is 70 kilometer naar Cazorla. Daar verlaten we dit natuurgebied op weg naar Peligros, vlakbij Granada.

Koud

We rijden onze berg af en zakken door de bewolking heen omlaag naar het stuwmeer. Het is 2 graden. De lucht is kouder dan het water. Boven het meer stijgen wolkjes waterdamp op, een mooi gezicht.

Oeps...

In Arroyo Frío zijn wat voorzieningen. We lusten wel een bakkie maar een goede parkeerplek zien we niet zo snel. Ik stop langs de kant van de weg, Man rijdt een stukje verder, maar daar ga je het dorp al weer uit, dus hij draait om terug te komen. Heel korte draai, keertje steken, hij verliest zijn evenwicht en daar gaat de motor; langzaam zakt 'ie naar links en blijft op de koffer hangen. Geen schade. Wél in koeienletters SOS in het display van zijn BMW. We zijn bezig de motor overeind te hijsen als een stem uit de motor schettert: "Heeft u hulp nodig, moet ik iemand sturen?"

Het automatisch hulpsysteem heeft contact gezocht met de alarmcentrale. NEEE, GEEN HULP NODIG, dank u! blèren we tegen de machine. Stel je voor dat er zo meteen hulpdiensten voor je neus staan. Dan ga je pas echt op je smoel.

Er komt dikke zwarte rook uit de uitlaat, eerst maar even door dan om de motor schoon te rijden. Zoeken we verderop wel naar een koffiestop.

Die vinden we even voorbij Cazorla. Mooie plaats om te bezoeken trouwens. Op zondag is het er vrij druk; dan komen ze uit de hele omgeving naar de stad om te lunchen.

Dag 8 - 156 km

Van Peligros naar Malaga

A92 - GR4403 - GR4407 - A341 - A7000 - A20

We verbleven vannacht in het YIT Conquista de Granada. Toen we gistermiddag vanuit de bergen aanreden op dit hotel vlakbij Granada hadden we prachtig zicht op de hoge besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Vanochtend kunnen we ze niet zien; het is zwaarbewolkt. Tegen de tijd dat we vertrekken regent het. Meteen de regenpakken maar aan, dan hoeven we onze motorpakken vanmiddag niet nat in te pakken; die zijn immers met de vrachtwagen nog wel even onderweg.

Het houdt op met zachtjes regenen; dat was gisteren niet voorspeld! We hadden een mooie laatste route bedacht, door de Montes de Malaga, maar de bewolking hangt laag en zicht ontbreekt volledig.

Spaanse gastvrijheid

In een gehuchtje is de cafetaría bij het nogal vervallen pompstation open. De barman gebaart dat we onze motoren in de ongebruikte wasboxen kunnen zetten, dan staan we droog. Attent zeg! Middenin het verlopen café staat een emmer op de grond; het dak lekt. Aan het barretje zitten mannen aan bier en wijn. Het is half 12, maar wat geeft het... Ze staren schaamteloos naar de twee verzopen vreemdelingen die zich ontdoen van hun natte pakken. Beetje reuring in een verder verlaten dorpje.

Slecht weer op de laatste rit

Het regent flink door. Slecht zicht. Kleine weggetjes. Ik rijd niet lekker, ga te veel kort voor me op de weg zitten staren. Beginnersmakke... 

Ik rijd met geknepen billen over de baggerweggetjes. We besluiten de route door de Montes de Malaga voor de volgende reis te bewaren en gaan van de A7204 via de A356 naar de snelweg. Wat een verademing! ZOAB, geen mist, bijna geen regen meer en de temperatuur loopt op tot een heerlijke 16 graden.

De laatste kilometers

De A45 slingert door de bergen richting Malaga. Relaxt dalen we af. Voor een snelweg is dat nog een heel mooi traject. De A20 brengt ons langs de rand van de stad terug naar de loods van Nord Cargo. "Het regent hier nooit, dat jullie dat nou mogen meemaken", zeggen ze daar. Kwestie van perspectief ;)

Malaga

De stad is volledig in kerstsfeer en iedereen is in de ban van El Gordo, de grote eindejaarsloterij; er staan lange rijen voor de kiosken waar loten verkocht worden. Wij laten ons ook meeslepen en kopen een Decimo, een tiende lot. Als we straks een tiende van die 40 miljoen winnen hebben we een goed excuus om snel weer hierheen te komen. En anders hebben we de Spaanse staatskas gespekt. We vinden het een heerlijk land; we komen in elk geval volgend najaar terug, met de motoren!

***

Accommodaties - wij verbleven hier: